บทความที่ได้รับความนิยม

วันอังคารที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2554

ทำไม ผมยังหวังอีก....

รู้มั้ย ผมกลายเป็นคนบ้าไปแล้ว

ผมนั่งรออะไรจากคนคนนึง ทุกวัน

ผมไม่เคยบอกเค้า ว่าผมรอ

และผมก็คิดว่าเค้า ไม่เคยรู้

ผมพยายาม ที่จะไม่สนใจมันอีก

แต่วันแล้ววันเล่า

ผมก็ยังคงไปเฝ้ารอที่เดิม

คิดกันมั้ยครับ

ว่าผมเหมือนคนโง่

แต่ผมเชื่อว่า ผมไม่ผิดที่จะโง่ เพราะการรอคอยคำสัญญาจากใครคนนึง

ผมหวังนะ

หวังทุกวัน

ว่าผมจะได้เจอ จะได้เห็น

แต่วันแล้ววันเล่า

ผมก็ไม่เจอ ก็ไม่เห็น ...

สิ่งที่ผมรอ....

กลับพบแต่ความ.....ผิดหวังทุกวัน

ผมไม่อยากจะคิดโทษเค้า


เพราะคิดว่าเค้าคงไม่มีเวลามากพอ

และต่อจากนี้ เพื่อไม่ให้เค้า ต้องกลายเป็นคนผิดสัญญา

ผมจะจากไป

เฮ้อ... คิดแล้วเศร้า

ทั้งที่คุณบล็อก ช่วยผมมาตั้งเยอะ

ผมกลับต้องมาทิ้งคุณไปอย่างนี้

หวังว่า คุณจะไม่โกรธผมนะ

ผมอยากจะอยู่กับคุณต่อ

แต่ให้ทำไงได้ล่ะครับ

ผมไม่อยากเจ็บ

ไม่อยากเศร้า

ผมไม่อารมณ์จะเขียนอะไรให้คุณแล้วจริงๆนะ

ผมขอโทษ...

ลาก่อน...ที่พึงใจของผม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น